Ambiance bij voetbalclub Eendracht Hooglede (deel 1)
De dubbelwedstrijd bij de U8 van Eendracht Hooglede bracht een massa volk op de been.
Het begon al bij het oprijden van de parking. Nergens nog een gaatje en dat liet het beste vermoeden. Op het programma twee thuiswedstrijden van de U8 Eendracht Hooglede. Hoge verwachtingen dus en laten we het maar meteen stellen: het werden twee spektakelmatchen waarvan we hier met veel plezier verslag van geven. We beginnen met de wedstrijd tegen Westrozebeke.
Trainers Jan Hoornaert en Steven Demeyere kozen voor de volgende opstelling om Westrozebeke partij te geven: Lio Demeyere, Lissette Cool, Kay Sinnaeve, Mathieu Bonte, Remi Neyrinck, Victor Hoornaert en Irena Giol.
Er was nog maar net afgetrapt of Remi ging er als een haas vandoor en kon rustig naast de doelman besluiten. Lio dacht een paar minuten later “ik kan dat ook” en haar listig balletje was meteen ook raak. Een doorgebroken Remi kon op aangeven van Lisette al snel de bordjes op 3-0 brengen. Na een interceptie kon Westrozebeke milderen tot 3-1. Na een schermutseling en een fout op Remi (hij werd vakkundig onder de grasmat geschoffeld, gelukkig zonder erg) nam sluitstuk en rots in de branding Mathieu (hij doet denken aan Jan Vertongen) de terechte vrijschop. Het publiek hield de adem in, het bezoekersvak verstijfde, de voorzet belandde bij Victor, de aanname was perfect maar zijn overhoeks schot zoefde een zucht langs de verkeerde kant van de paal. De keeper had er alleen maar naar kunnen kijken.
Even daarna moest Eendracht wat pressing ondervinden, maar enkele miraculeuze reddingen van doelwachter Kai behoedde voor meer. De wedstrijd werd evenwichtiger. Hier kon Hooglede zich nog eens uit de omknelling werken.
En dat werd ook geconcretiseerd in de tussenstand van 7-7 iets over het halfuur. Het werd zelfs 7-8 in het voordeel van Westrozebeke. Op dat moment zorgde Irena voor een enig mooi doelpunt na een persoonlijke actie. Haar atoomschot zorgde ervoor dat de Westrozebeekse keeper ijlings bescherming had gezocht achter één van zijn doelpalen. De bordjes weer gelijk.
Nog een prangende fase, waarbij Eendracht bij de omschakeling gevaarlijk kon zijn.
Ook de rest van de wedstrijd ging gelijk op, al kwam Westrozebeke telkens met één doelpuntje voorop. Eendracht hield het hoofd koel. Mathieu (die daarna voor de gelijkmaker tekende) en de balvaste Victor zorgden voor de aanvoer. Lio, Remi en Lissette bleven op de verdediging wegen en pakten onderweg ook nog hun doelpuntje mee. Kay liet zich andermaal opmerken, dit keer met een schitterende redding in twee tijden. Bij het eindverdict van 12-12 kon iedereen zich neerleggen, maar wat vooral belangrijk was… het publiek, zowel vriend als tegenstander, had zich best vermaakt. We zagen trouwens trainers Jan en Steven, met een glimlach van oor tot oor, hun pupillen met een schouderklopje richting kleedkamer sturen.
