Ambiance bij voetbalclub Eendracht Hooglede (deel 2)

Ook de U8-wedstrijd Eendracht Hooglede- Torhout werd een thriller

Trainer Jeffrey Arou stond voor de kapitale opdracht om het hoog aangeschreven Torhout partij te geven. Geen sinecure. Hij koos voor de volgende opstelling: Charles Vancompernolle, Finn Muylle, Lasse Masschelein, Lowie Desmet, Lucas Neerinck en Matz Arou.

Van bij aanvang greep Torhout Hooglede bij de keel. De Torhoutse coach (gewapend met notaboekje) joeg zijn ploeg voorwaarts en dat leverde meteen resultaat op. Een geharrewar voor doel en doelman Matz moest zich gewonnen geven op een intikkertje van dichtbij. Lasse was allesbehalve onder de indruk en op aangeven van Finn, overvleugelde hij op links op pure snelheid zijn opponent. Tijdens zijn ren keek hij even op, zag de goalie op hem afkomen maar met een balletje binnenkant voet was het prijs. 1-1. De druk van Torhout bleef aan en het werd al snel 1-2 met een schot hoog en droog in doel. Het werd ook nog 1-3, maar de Hoogleedse kopjes gingen niet naar beneden, wel integendeel. Een prima combinatie op het middenveld, een gewiekst doorsteekballetje van Lowie en een trefzekere Charles zorgde voor de aansluiting, 2-3.

In het tweede kwart begon de wedstrijd te kantelen in het voordeel van Hooglede. Er was een prima redding nodig van de Torhoutse keeper op een splijtende pass van Charles, Lasse besloot nog voorlangs vooraleer hij toch nog de 3-3 op de bordjes kon brengen.

Bij een tegenaanval van Torhout kon hun blonde spits (het leek wel Dolberg in zijn jonge jaren) met een sterk solo-nummertje zijn ploeg weer op voorsprong tillen, 3-4. Bij die achterstand vond trainer Jeffrey de tijd rijp om Lucas als spits in het veld te brengen met een duidelijke opdracht: druk zetten op de verdediging. Lucas kweet zich uitstekend van zijn taak, liep als een bezetene, liet de verdedigers geen moment met rust en maakte het ze op die manier knap lastig. Lasse en en Lowie sloten prima aan en het resultaat laat zich raden: een eigen doelpunt, 4-4. Toen achtte Lasse zijn moment gekomen. Hij tekende voor de 5-4 na een verbluffende schijnbeweging afgerond met een wereldschot (waar nog jaren zal over gepraat worden, zoveel is zeker). Hooglede voor het eerst op voorsprong. Maar ook Torhout liet zich daardoor niet van de wijs brengen, want tellen later stond het alweer 5-5.

De wedstrijd bleef op en neer gaan. Charles bracht zijn ploeg weer op voorsprong, 6-5 maar Torhout kwam snel weer terug, 6-6. Bij die stand kon Lucas alweer bij aandringen, de bal recupereren maar met zijn schot in de draai, besloot hij pal op de doelman.

Dan was het om beurten scoren. Het werd 9-9 en in het vierde kwart besloot trainer Jeffrey tot een wissel. Een leeggelopen Lucas kreeg het keeperstruitje en Matz moest de aanval gaan leiden. We noteerden een puike actie van Lasse middendoor, hij bediende Charles en die knalde enig mooi laag in de hoek binnen. Ondertussen had gelegenheidsdoelman Lucas uitgepakt met een wereldsave (hij bleef, ik overdrijf niet, een halve minuut in de lucht hangen om een plaatsbal uit zijn doelvlak te ranselen). De wedstrijd ging zoetjesaan naar de ontknoping, maar daar had Matz blijkbaar op gewacht. Hij kreeg de bal uitstekend aangespeeld van Lowie, met een bilcontrole omspeelde hij fluks zijn rechtstreekse tegenstander, liet de de keeper rustig uitkomen, behield het overzicht en mikte het leder met een precieze baltoets haarscherp in de bovenhoek. Matz begon aan een Ronaldo-zegegebaar, en terecht, want het was een mooi doelpunt.

Het bleef spannend. Matz maakte er nog eentje na een dribbel, dat deed Lasse ook, maar de Torhoutenaren konden dat evenaren en zo eindigde de wedstrijd op een billijk gelijkspel. Ook al 12-12!

Nog een pittig detail. In de kantine kwam de Torhouttrainer nog naar Lasse en mama Ellen toe om hem te overhalen naar Torhout te komen. Mama Ellen hield het been stijf en zei dat Roeselare ook al was komen aankloppen… tevergeefs. Lasse zelf zei dat hij AA Gent wel zag zitten (hij is fan van de Buffalo’s), maar dan wel als “tussenstation”, want hij wil uiteindelijk naar Manchester City! En ja, dat zag mama Ellen ook wel zitten!!! Wordt vervolgd…