Verkiezingen!

“Ik ben in de stemming”

Zondag 9 juni 2024. Tweede dag van de Batjes in onze geliefde gemeente én Vaderkesdag. Bovendien…op een zeldzaam mooie zonnige dag, al stond er wel een venijnig windje zo werd ons gezegd op het wijnterras van het Davidsfonds. Dat mochten we zelf na drie uur in de namiddag wel ondervinden. Een Italiaans wijntje kon er dan wel in nadat we een dikke zes uur lang een stembureau samen met een vast team hadden bemand en bevrouwd. Daar was een vrolijke Ledegemnaar nog langsgekomen met de woorden “Ik ben in de stemming!” En dat waren er wel meer, want de Batjes vielen samen met de verkiezingsdag, waardoor de Ledegemse cafés met gemak volliepen (dat doen ze anders ook wel, daar niet van).

En natuurlijk moest ik na mijn kies- en burgerplicht ook nog eens naar mijn geprefereerd staminee. Het viel mij op dat het cliënteel van een ander pluimage was dan gewoonlijk. Cafébazin Babette was daar natuurlijk niet rouwig om: voor haar is vollen bak ook vollen bak. Maar wij, echte stamgasten, waren wel onze vaste stek aan de toog kwijt. En afgezien van Medard (God hebbe zijn ziel) jaren geleden, toen hij na de begrafenis van zijn schoonmoeder de toog abusievelijk voor het pissijn hield, markeert niemand nog op die manier zijn territorium.

Ik was nog maar net binnen en de politieke grapjes gingen over en weer. Iemand zei: “Weet jij wanneer een politieker liegt?” Zijn gesprekspartner schudde het hoofd. “Als zijn lippen bewegen”, zei de eerste weer. Bulderlach alom! Een andere deed zijn duit in het zakje: “Weet je wat ik aan die politicus niet kan uitstaan?” Nu stonden er weer een paar zonder antwoord. “Zijn gezichten”, proestte hij uit. Een nieuwe bulderlach steeg op. Een nieuwe toehoorder mengde zich in de gesprekken: “Ja, politieke grappen,” mijmerde hij. “Weet je wat het ellendige aan politieke grappen is… dat ze soms minister worden!” Het dak ging eraf.

Ja, verkiezingen. ’t Zijn soms leuke dingen voor de mensen. Maar je kan ook toeren tegenkomen met zo’n verkiezingen! Zo stond Rustenhove een tiental jaar geleden eens in rep en roer. Mère supérieure had al naar de veldwachter gebeld. Désiré Schietgat (89 jaar) was immers uren na het sluiten van de bureaus nog niet terug. Uiteindelijk hebben ze hem gevonden. In één van de kieshokjes, toen de gemeentewerkers al met de afbraak waren begonnen. Ze hebben hem er met veel moeite en overredingskracht uit kunnen halen… omdat hij Jean-Luc Dehaene niet meer op het stembiljet had gevonden.