Een zeer belangrijk kakske!

De pot op… voor je gezondheid…

Ik zat samen met Jonas, Valeer en Eddy aan de toog van ons stamcafé nog te leuteren over de uitschakeling van de Rode Duivels op het EK, toen boer Franske de deur van ons favoriete etablissement tegen zijn gewoonte in voorzichtig opende. En alhoewel hij ons wel had gezien, kwam hij niet aanschuiven aan de toog, maar waggelde, ja, strompelde hij naar een tafeltje wat verderop. Enigszins verbaasd keken we hem na. Hij begon een soort donut op te blazen en schoof die onder zijn derrière vooraleer hij héél voorzichtig ging zitten. Met de slag zaten we alle vier rond zijn tafeltje, want daar wilden wij het fijne van weten.

“Wel?”, begon Eddy de facteur, terwijl hij met een hoofdknikje in de richting van de donut wees. “Zwijgt”, zuchtte Franske met een grimas op zijn gezicht en hij verplaatste zijn respectabel lichaamsgewicht even op zijn andere bil. “Een maand geleden kreeg ik zo’n brief in de bus in verband met een bevolkingsonderzoek voor het tijdig opsporen van dikkedarmkanker”. We knikten allemaal, die hadden we ook gekregen. Superbelangrijk om daaraan mee te doen.

Franske ging verder: “Daar is zo’n potje bij en dan is het de bedoeling dat je, na de “grote boodschap” een beetje van de “opbrengst” met een lepeltje in dat potje schept”. Natuurlijk maar een beetje! Dat zagen we ook zó wel voor ons, want Franske is met zijn 1m96 en 125 kg droog aan de haak best bekwaam een paar hectaren in een handomdraai (niet de beste woordkeuze) te bemesten zonder zich te moeten forceren. Afijn, dat moet dan opgestuurd worden en een labo gaat dat dan onderzoeken.

“Er moet dan toch iets gevonden zijn”, zo vulde Frans aan, “want ik werd gevraagd naar het ziekenhuis te gaan voor een colonoscopie. Dan gaan ze met een cameraatje…” En hij maakte daar zo’n opwaartse handgebaren bij in de omgeving van de donut, dat wij in koor riepen: “Hou op, we snappen het wel…”

“Je moet dan eerst liters en liters smerige troep drinken, darmspoelmiddel had men mij gezegd, om de darmen te kuisen. Wel ik kan je verzekeren dat je darmen dan wel gekuist zijn! Ik zag bijvoorbeeld een stuk kauwgom passeren dat ik in het derde leerjaar van de lagere school nog had ingeslikt. Mijn darmen zullen zo zuiver geweest zijn als het eerste communiezieltje van moeder Theresa. Mijn vrouw had babydoekjes gekocht, maar laat ik je dit zeggen: je hebt er vééél van nodig, heel véééél. Want babydoekjes zijn niet berekend op de nettoproductie van een volwassene en al zeker niet met liters darmspoelmiddel in zijn ingewanden”.

Franske ging weer wat schuifelen op zijn donut. Valeer zag het en wilde helpen. Hij zei: “Doe wat aloé vera-gel op de “gekneusde plek”. We konden een beetje-leedvermaak-glimlach niet onderdrukken. Maar dat leek Frans niet te deren. Hij antwoordde: “Goed, bedankt voor de tip, want mijn g…t lijkt wel een kampvuur”.

Jonas, die het laatste stukje gesprek gemist had, omdat hij bij cafébazin Babette nog vijf pinten was gaan ophalen, vroeg nietsvermoedend: “En hoe gaat het nu, Frans?”

“Alsof ik gedoucht heb in de gevangenis”, jammerde Frans.