Blind gekocht, baby !
Wim zat aan de toog van ons gezamenlijk stamcafé, toen ik er binnenkwam. Hij keek ietwat sip en begon, van zodra hij mij zag, te sakkeren: “wat voor idiote programma’s maken ze tegenwoordig op tv. Neem nu “the masked singer”. We worden al doodgeslagen van zoveel muziekprogramma’s en nu nog eens dit. Laat iemand nog eens een liedje kwelen, maar doe hem of haar een masker op en een kippenpak aan en we hebben een nieuw programma…”
“Ik heb ook wel een ideetje”, vulde ik aan. “We verzuipen ook in kookprogramma’s, maar wacht dacht je van een kok met een masker op… S.O.S. wie? Ah, de Piet natuurlijk”, probeerde ik de toon van het gesprek wat op te vrolijken.
Nu, ik begreep wel wat hij bedoelde. “Wat denk je dan van “blind getrouwd” vulde ik aan”. “Jullie hebben elkaar nog nooit gezien, maar hé, jullie gaan NU trouwen” zeggen de programmamakers en de kandidaten (ja die zijn er, gek genoeg) doen dat nog ook. Wat bezielt die mensen ?” Zoiets heeft al langer een naam. Uithuwelijken heet dat en het schijnt bijzonder populair te zijn in pakweg landen als Iran en India. Het gebeurt er al eeuwen en je mag al meedoen van de leeftijd van 6 jaar.
“Of nog, blind gekocht”, ging Wim op zijn élan door. “Koppels zeggen: hier ons geld, koop een huis. Wat is er in hemelsnaam mis met die mensen ? Hier is je ruïne (barak, hutje), die we voor jullie gekocht hebben… Die gezichten, man ! Het levert wel leuke tv, als ze close in beeld komen. Die mentale ineenstorting! Daar kan geen ramptoerisme tegenop”.
En terwijl ik huiswaarts keerde, kreeg ik nog een geniale inval. Blind date, baby! Je hebt elkaar nog nooit gezien. Hij levert het sperma in, insemineren. Het kind wordt 1 jaar opgevoed door de programmamakers. En hop, kijk eens, dat is jullie kind. Blij mee ?
